ရုပ္ၾကြင္းေဟာင္း ရိႈက္သံ

**အခ်စ္ဆိုတာ ေမ့နိုင္ .. လြမ္းနိုင္ .. မွ ျပီးျပည့္စံုမယ္**


အဲ့သလို....

သိုက္ျမံဳ မဲ့ ခို တစ္ေကာင္လို အားတင္း ေၾကြးေၾကာ္ ျပီး.....

ငို မေယာင္ တိမ္ေပၚက မိုးစက္ ပြင့္လို ....

ငါ့ကိုယ္ငါ မဖိတ္စင္ ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္း ေနရ....

အတိမ္းအေစာင္း မခံဘူး ဆိုမွ........

နွင္းထူထူ ေအာက္

မီး ေရာင္ မေစာင့္ပဲ....ငါ..ရြက္လြင့္ခဲ့ မိတယ္.......


**ၾကံဳခဲ့ရျပီ မို့.. မယံု ရဲ ဘူး**...ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေရ.....


တကယ္ဆို.... မ၀င္ရေသးပဲ အနွင္ခံ ရတဲ့ သူ(x)လို ...

ခ်စ္ျခင္း မဲ့ ျဒပ္ထု အတုေတြၾကားထဲ က...

ရင္နွင္းအပ္ သံပါတ္ရုပ္ .......... ကိုယ္ဟာ ..

ကမ္း..ျပိဳ..ေခ်ာက္ေအာက္က သစ္ပင္ တစ္ပင္ပါ.....

လြမ္းရံု ေလာက္နဲ႔ ပဲ ေက်နပ္ရမယ့္ ..

အဆိပ္သင့္ ေက်းကၽြန္ ပါ ...

မထူးဆန္း ေတာ့ပါဘူး ...

ကိုယ့္ .. အရိပ္နဲ႔ .. ကိုယ္ျပိဳင္ေလွ်ာက္ ....

ဟန္ေလာက္ .. ျပံဳးနိုင္ တဲ့ လူ .. တစ္ေယာက္ ....

ေလ .. အသင့္ ေျခြတာေတာင္ မနမ္း အပ္တဲ့ ..

သာမန္လူ တစ္ေယာက္အတြက္ ..

ပခံုး .. နွစ္ဖက္ၾကား .. ေခါင္းေပါက္ ေနတာက .. လြဲလို့ ....

အခ်ိန္ .. မျဖံဳး ...နိုင္ဘူး. ..

ေငြ .. မသံုး .. နိုင္ဘူး ...

ယံုေအာင္ .. မေျပာနိုင္သလို ..

ပံုေဆာင္လဲ .. မျပနိုင္ပါဘူး ...

အားေလွ်ာ့စ ..ျပဳလာပါျပီ ...

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ .. ဆိုတာ ..

ေႏြအခါ .. ေရာက္တဲ့ မိုးတိမ္လို .. ဘယ္အရာမွ မေသခ်ာပါဘူး ....

ငါ့ အဖို့ေတာ့ ေနပူပူ မွာ ... အေရထူထူနဲ့ ေစာင့္စားရံု ...

......(မေသခ်ာတဲ့)....

က်လာမဲ့ .. မိုးစက္ေပါက္ကို ေကာက္ထားရံု .. က ... လဲြလို႔ ...

မင္းကို ... ေစာင့္စားရင္း ... ေစာင့္စားရင္း ...

(....ငါ့အသည္း...)

ေက်ာက္သားစစ္စစ္ .. ျဖစ္ခဲ့ျပီ ...

ေက်ာက္သားစစ္စစ္ ...

ေက်ာက္သားစစ္စစ္..ျဖစ္ခဲ့ ပါျပီကြာ ................။


Labels: ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ အေဟာင္းေလးပါ ..

Posted in: ကဗ်ာ