10:17 PM
လြင့္ရာေ၀
ည ..အေၾက
ဘယ္အရာက အဆံုးသတ္ မွာလဲ ..?
ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ ညတစ္ည ရဲ့ နိဂံုး ထဲ
ဘယ္လိုမ်ိဳး သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႕ မ်ား
ငါ ေၾကးစားဆန္ျပရအံုးမွာလဲ ...။
စိတ္လိုလက္ရ မွားေနက် ကံတရား နဲ့
ေလးဘက္ေလးနံ ၀ိုင္းေနတဲ့ ျပႆဒါးေတြ ၾကား
ဘယ္သူကမ်ား
အခ်စ္ဆိုတာ ရယူျခင္းလို သတ္မွတ္လိုက္တာပါလိမ့္ ..
ေဟာ .. ၾကည့္ ေျပာရင္း .
အိပ္မက္ တစ္ျခမ္း ပုတ္သြားျပီ ...။
အေကာင္းဆံုးေတြၾကီး သီကုံး ခဲ့ေပမယ့္
စကားလံုးေတြ ေငြနံ႔ ဖံုးေတာ့
ျပက္လံုး ေတြ အျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္ ..
ကဲ .. ကံၾကမၼာ ရဲ့ ဆက္ထံုးတခ်ဳိ့
ဒီမွာ ပဲ ဆံုးျပီတဲ့ ...။
သင့္ရံု ၀ါးမ်ိဳး ခဲ့တာ မွ မဟုတ္ပဲ
မာယာ ေတြနဲ႔ မွ်ားေခၚတဲ့
အလြမ္း လက္ေအာက္ခံ နယ္ပယ္ထဲ
ဒါဏ္ရာေတြ ထူသြားတာက လဲြလို႔
တခ်ိဳ႔ ဆႏၵေတြေတာင္ ပင့္သကူ ပစ္လိုက္ရတယ္ ....။
အလြမ္းဆိုတာက ခံစားခ်က္တစ္ခု နဲ့
အလဲအထပ္ လုပ္ထားရတဲ့ ပညတ္ခ်က္ ပဲ
အနည္းအမ်ား မေျပာနဲ့
ေနာင္တေတြ မမီခင္
ေျပးရင္းလႊားရင္းနဲ့ပဲ ပင့္သက္ေတြ ထုပ္သိမ္း ထားလိုက္တယ္ ..။
စိတ္ကူး နဲ့ ဆ ဆ ပစ္ရတဲ့ အကြာအေ၀းက
ဘယ္ဘ၀ ထိ ေရာက္မွာမို့လဲ ..
လႊင့္ ပစ္လိုက္တိုင္း .. လႊင့္ ပစ္လိုက္တုိင္း ..
အသစ္အျဖစ္ေျပာင္းေျပာင္းသြားတဲ့ တစ္သက္စာ အမွတ္ ေတြက
ညတစ္ည ရဲ့ အဆံုးမွာပဲ လာလာ တစ္တာ ဆိုးတယ္....။
ဟစ္ေၾကြး ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ..
ကမၻာဦး လက္က်န္ ဂီတက ပြဲေတာ္အစ မွာပဲ ခ်ိပ္ပိတ္ခံလိုက္ရတာ ..
အဆိပ္နဲ့ လူးလို႔ ျမားနဲ႕ အပစ္ခံလိုက္ရတာ ..
အဲ့ဒါနဲ႔ ပဲ ..
ကုိယ့္ ညကို ျပန္ေခါက္သိမ္း ..
ငါ့ကိုယ္ငါ တြန့္ေၾကသြားတဲ့ အထိ တက္နင္းပစ္လိုက္တယ္ ....။
( လြင့္ရာေ၀ )
Posted in: ကဗ်ာ
1 comments:
immm........
Post a Comment