အလြမ္းသရုပ္ျပ ကဗ်ာ

အလြမ္းသရုပ္ျပ ကဗ်ာ



ဟိုး .. ခပ္ေ၀းေဝးက ေငးေနရတဲ့ ငါက
ပံုရိပ္အၾကြင္းအက်န္ရဲ႕
သိပ္သည္းမြန္းက်ပ္
ထြန္ယက္ျခင္း မစြမ္းတဲ့ရင္ခြင္ထဲ
ပုလဲ အလို႔ငွာ ကမာေကာင္ ရင္ခဲြျပေနရသလို
ေဟ့ာဒီ ... ကဗ်ာက
ကၽြန္ေတာ့္ ဇာတာနဲ႔ ဖဲြ႔မွ လင္းမွာပါ .........။

ဆႏၵတစ္ခု အတြက္
တူးေဖာ္မိတဲ့ သယံဇာတ
ဒီဘ၀ ေဆြးမကုန္တဲ့ ေ၀ဒနာေတြ
အၾကင္နာေ၀း
ရင္ဘက္ထဲ ေမြးျမဴထားတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြ
ေမ့မရေအာင္ သတိရလို႔
သတိရေအာင္ မိုးထားတဲ႔ ပံုရိပ္ေတြ ....


ကဗ်ာ အတြက္
ကၽြန္ေတာ္က
ေနမင္း နဲ႕ ျငိတြယ္ မိတယ္...
လမင္း အစြန္းမွာ သြားခ်ိတ္မိတယ္....
တိမ္ေတြကို ကစားလို႔
အလြမ္းေတြ ျပန္႔ပြားေအာင္
ညေတြထဲ လမ္းသလားမိတယ္ေလ ...........။

ထိစပ္မိတဲ့ ကာရန္ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕မွာ
ရင္ခုန္သံက မစို႔မပို႔
ေ၀ဒနာ မို႔မို႔ေတြ အတြက္
ရိႈက္သံေတြ ညိဳ့ညိဳ့ တက္လာတိုင္း
ၾကယ္စင္ေတြ မိုးဖြဲ႕ဖြဲ႕က်ဖို႔ တာစူတယ္ေလ .......။

ကၽြန္ေတာ္လဲ လူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္ရယ္ေလ
အဲ့ဒီေတာ့
ကဗ်ာရယ္ ... သူရယ္ .. ကၽြန္ေတာ္ရယ္
စခရင္ေပၚ ဆင္းသက္လာတဲ့
အသံမဲ့စကားလံုးေလးေတြရဲ႕
ဒါဏ္ရာ အတိမ္အနက္ေတြ ျပန္ျပန္ဖတ္
ၾကယ္ေၾကြသံကို မွ လက္ယက္ေခၚေနမိတယ္ ...
ကမာငိုသံ ကိုမွ ၀မ္းေျမာက္ေနမိတယ္ ....
မာယာ တေထာက္နားခဲ့တဲ့ ဘ၀
သူမညြန္းခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ သီတဲ့ ညမွာ
ကၽြန္ေတာ္က အလြမ္းလွလွ သရုပ္ျပရမယ္ ... ကဗ်ာ ..
အလြမ္းလွလွ သရုပ္ျပရမယ္ ..................။


လြင့္ရာေဝ( 1.11.2009 တြင္ေရးသားခဲ့သည္ )

Posted in: ကဗ်ာ